En Mutlu Bayram İlk Bayram...

Bayramları her zaman çok sevmişimdir.

Bayram rutini olarak anneannende teyzenlerle beraber kahvaltı, büyükanneyi ziyaret (gene ailecek) ardından babanneni ziyaretle gün biter. İstanbulda olan akrabalar sıraya konarak diğer günler gidilmeye çalışılır...

Yıllardır bizim yaşadığımız aksilikler ve bebek sahibi olamamamız sonucu her ailecek toplantıda ya da gittiğimiz her ziyarette hüzünleniyorduk. Herkes belki teselli etmek, belki umutlandırmak, belki iyi niyet göstergesi olarak "bir dahaki bayramda siz de bebeğinizle olursunuz", "sizin de çocuklarınız olsun da ziyarete gelsin elinizi öpsün" vb. birsürü şey söylerlerdi... Ve her toplantının arkası benim ağlama krizlerim babanın da beni teselli etme çabalarıyla sonlanırdı :(

Ama Allahıma binlerce kez şükürler olsun ki bu bayram sen bizimleydin :) Ve bizim en mutlu bayramımızdı...
Sana bayramlık kıyafet aldık... çok ama çok tatlı oldun :) Bayram sabahı senin sesinle uyanıp yanına geldik ve gülücüklerinle karşılaştık...
İlk bayramlaşma anneannenlerde, teyzenlerle beraber sabah kahvaltısı aile saadeti içinde :) tabii ilk mendilin ve harçliklarında teyzenlerle anneannenlerden... Dünya güzeli kuzenin İpek ( benim böcüğüm) her zamanki gibi seni sevip durdu :) Çınay Çınay diye peşinde gezip duruyor :)
Bizim için en mutlu bayram bu bayramdı...
Biz de bir aile olarak büyüklerimizle bayramlaşmaya gittik ve o üzücü geyiklere maruz kalmak zorunda kalmadık...

Seni bize verdiği için hergün kaç defa şükür ettiğimi bilmiyorum, kesinlikle ne kadar şükretsem az olduğuna inanıyorum...